Sleutel tot succes

Er moet geld verdiend worden maar mijn bedrijf staat stil. Er moet dus een ommezwaai komen. Allerlei creatieve ideeën passeren de revue en allemaal zijn ze haalbaar. Maar als ik het naast elkaar ga doen, raak ik te versnipperd. En als ik moet kiezen, wat wordt het dan?

Op 16 maart 2020 stopte mijn bedrijf. Het ging niet uit als een nachtkaarsje, het was geen bewuste keuze, het was het gevolg van de eerste lockdown. Een jaar of zes geleden ben ik als zelfstandige begonnen met het organiseren van activiteiten voor zorgcentra, kbo’s, seniorenclubs en andere ouderenclubs. Ik had marktonderzoek gepleegd en van alle boekingsbureaus bleek er niet één uitsluitend gericht op ouderen, de snelst groeiende bevolkingsgroep van het land. Het vinden van boeiende activiteiten en de daarbij behorende begeleiders is een dagelijks terugkerende worsteling voor dagbestedingsafdelingen met veel te krappe budgetten. Ze komen vaak niet verder dan samen liedjes zingen, gym met cd-muziek, spelletjes aan tafel: allemaal bezigheden waar de moderne 70-plusser zijn neus voor ophaalt. Ik zag een kans om in deze markt te springen, liet een website bouwen, bezocht potentiële klanten en maakte een portfolio.

Mijn bedrijf liep direct goed. Door mijn tentakels in de ouderzorg en mijn netwerk in de muziekbranche bracht ik binnen enkele maanden deze twee groepen bij elkaar. Daarnaast begon ik wekelijks lezingen en presentaties te maken met onderwerpen die voor senioren interessant konden zijn. Het verkocht als warme broodjes bij de bakker en ik haalde er al snel een redelijk inkomen uit. Met redelijk bedoel ik zo’n € 1800,00 netto per maand met een werkweek van gemiddeld 20 uur (behalve als ik weer een presentatie schreef, dan zat ik hele weekenden te blokken).

En wéér stopt de trein
Na drie jaar werkten er zo’n twintig lectoren voor mij en kon ik regelmatig muziekworkshops en bands boeken. Zelf hoefde ik nog nauwelijks de boer op, ik kon vanuit huis alles aansturen. Zo wilde ik de jaren tot aan mijn pensioen volmaken. Helaas stopte dat alles in één klap met de eerste lockdown. Paniek had ik niet, ik had goed gespaard dus financieel zou ik het wel redden, dacht ik. Maar in 2020 moest ik natuurlijk inkomstenbelasting betalen over 2019 en dat was een flinke hap uit het budget. Eenmalig kreeg ik van de gemeente een uitkering van € 1500,00 (waarvoor mijn oprechte dank) maar sindsdien kom ik nergens meer voor in aanmerking. Mijn spaarcentjes zijn inmiddels op dus ik ben begonnen met het opsnoepen van mijn pensioen, wat ik als kleine zelfstandige keurig opzij had gezet.

Het duurde lang maar afgelopen najaar kwam er mondjesmaat weer een aanvraag voor een lezing of een muziekworkshop binnen. Voorzichtig duwde ik mijn tarieven met € 10,00 omhoog zodat ik iets van het verlies terug kon verdienen. Ook voor 2022 leek er weer leven te komen in de brouwerij. Eén boeking voor januari, twee voor maart, het was een begin. De klanten wisten me in ieder geval nog te vinden. Eén lector overleed, twee nieuwe meldden zich aan, ik opende twee nieuwe websites en richtte me op de toekomst. Maar zoals u allemaal weet, ligt alles weer stil sinds afgelopen weekend.

Sleutel
Ook nu raak ik niet in paniek. Want afgelopen jaar vormde zich een plannetje in mijn hoofd. De kleine studio in de tuin moet groter zodat ik daar zelf workshops kan gaan geven. Het is even een flinke investering maar hopelijk kan ik die de komende jaren terugverdienen. Ik wil podcasts gaan maken, creatieve ochtenden organiseren, zelfgemaakte producten verkopen. Ik solliciteer bij magazines om als columnist aan de slag te kunnen. De vier boeken waaraan ik werk moeten eindelijk maar eens af. Plannen genoeg dus. Moet ik een keuze maken of kan het allemaal naast elkaar? Maak ik mezelf niet horendol door zoveel verschillende dingen te willen? Wat ik in ieder geval moet doen, is een strakke planning aanhouden. Time management is de sleutel. Nu nog uitvinden waar ik die sleutel kan kopen, dan zal alles opgelost worden.

Volg en like deze blog